❦ U Agathy Christie często jest tak, że narrator/ka na początku bardzo się kryguje, pisze, że och, no nie wiem, czy chce mi się w ogóle opisywać tę historię, ale, ach, jest taka niesamowita (i tu następuje antycypacja przyszłych wydarzeń), no i z moim skromnym udziałem, więc NIECH WAM JUŻ BĘDZIE xD
❦ Wydaje mi się, że to pewnie miało na celu zwiększenie jakiejś immersji, sprawienie, żeby czytelniczka/czytelnik się bardziej wczuli. Bo nie mamy wszystkowiedzącego narratora, tylko jakąś osobę, która też ma na wydarzenia wpływ (czasem jej ufamy, a czasem nie i tu Christie była bardzo nowatorska, ale o tym jeszcze kiedyś więcej napiszę i ofc oznaczę spoilery do jednej z jej powieści).
❦ A dziś zmierzam do tego, że strasznie lubię te wtręty na początku. Lubię ich powtarzalność i to, że są urocze i komiczne i zawsze wprowadzają jakieś postacie i historie z dupy xD
@kasika uwielbiam Agathę Christie, dzięki niej zakochałam się w kryminałach i niezmiennie uwielbiam Poirota. Jest coś niezwykle urokliwego w tym jej stylu narracji, który wręcz działa na czytelnika tak, że „dobrze to ja się umoszczę pod kocem i z herbatką, a Ty opowiadaj”.
@lindetiel tak, mam dokładnie to samo z nią :) kocyk, herbata, albo lepiej - gorąca czekolada w filiżance, taka, jaką pija Poirot ;D