Widmo komunizmu znów nawiedza Europę i nie tylko! Pozostaje jednak widmem. Ponad sto lat historii napędzało je w różnych krajach i kontynentach, ale nie zmusiło go do materializacji.
Ludzkość dojrzała, przestała wierzyć w czarownice i duszki, diabły i duchy. Jeśli dawno temu widmo wywoływało strach i drżenie w burżuazji, teraz straszy się komunizmem zwykłych ludzi. Co więcej, widma mnożą się. Teraz, z pomocą niezliczonych filozoficznych krawców, nawet najbardziej szanowny burżua może ubrać się w półprzezroczyste białe szaty i zacząć spędzać czas z jednym z wielu takich fantomów1. I nikt już nie może powiedzieć, który z nich ma rację.
Dla proletariatu końca XIX i początku XX wieku słowo «komunizm» brzmiało jak «nadzieja». Rok 1917 wybrzmiał jak dzwon, który można było usłyszeć na całym świecie. W wielu krajach płonęły ogniska walki proletariackiej, grożąc wybuchem światowej rewolucji.
Co się zmieniło od tego czasu?
https://instytut-marksa.org/wp-content/uploads/2022/10/razlacki_drugi_manifest.pdf
